گزارشی از عملکرد منطقه یک شرکت پالایش نفت تبریز

ایسنا/آذربایجان شرقی رئیس منطقه یک شرکت پالایش نفت تبریز با بیان اینکه در پالایشگاه‌های نفت، واحد تقطیر به عنوان واحد مادر شناخته می‌شود، گفت: ظرفیت یک پالایشگاه را با ظرفیت خوراک واحد تقطیر بیان می‌کنند و کارکرد تمامی واحدهای فرآیندی وابسته به عملکرد این واحد است.

حسن شریف‌مهر درگفت‌وگو با ایسنا در رابطه با منطقه یک شرکت پالایش نفت تبریز اظهار کرد: منطقه یک شرکت پالایش نفت تبریز شامل پنج واحد فرایندی است که مهمترین آن، واحد تقطیر در فشار جوّ و واحد تقطیر در خلأ است؛ نفت خام استخراجی از چاه‌های نفت بعد از انجام برخی عملیات، از طریق خط لوله به پالایشگاه ارسال و در مخازن نفت خام ذخیره شده و پس از تخلیه آب و املاح و نمونه‌گیری برای کنترل کیفیت آن به واحد تقطیر ارسال می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

         

وی ادامه داد: نفت خام ماده‌ی ارزشمندی است که در واحد تقطیر توسط روش‌های فیزیکی و عمدتا بر اساس اختلاف نقطه جوش ترکیبات آن، نسبت به استحصال محصولات اصلی و میانی اقدام می‌شود.

شریف‌مهر خاطرنشان کرد: طراحی اولیه‌ی پالایشگاه برای ۸۰ هزار بشکه در روز بود که در سال‌های اخیر به همت متخصصین و همکاران شرکت به ۱۱۰ هزار بشکه  افزایش یافته است؛ نفت خام ذخیره شده در مخازن ناخالصی‌هایی دارد که با اینکه مقادیر آن کم است، اما هزینه‌های بالایی را به واحدهای پالایشی بخصوص از نظر خوردگی تحمیل می‌کند، لذا باید نسبت به جداسازی آنها اقدام کرد.

وی یادآور شد: از جمله این ناخالصی‌ها می‌توان به نمک‌های معدنی اشاره کرد که روش اصلی مورد استفاده برای این منظور شست‌وشوی نمک‌ها با استفاده از آب و استفاده از نمک زداهای با میدان الکتریکی و سایر تمهیدات پوششی است.

وی گفت: روش تقطیر به دو روش تقطیر در فشار اتمسفریک و تقطیر در خلاء انجام می‌شود؛ در تقطیر در فشار اتمسفری، نفت خام در مبدل‌های حرارتی در اثر تبادل با محصولات گرم خروجی از برج، دمای آن افزایش یافته و با دمای ۲۴۰ الی ۲۵۰ درجه سانتی‌گراد وارد کوره می‌شود که سپس دمای آن تا ۳۵۰ درجه سانتی‌گراد افزایش یافته و وارد برج اتمسفریک می‌شود.

وی بیان کرد: فرآورده‌های برج تقطیر در فشار جو عبارتند از محصولات بالای برج شامل: گازهای سبک، گاز مایع، نفتای سبک و سنگین، محصولات میانی برج شامل نفتای امتزاج، حلال AW۴۰۲ ، نفت سفید، نفت گاز و محصولات ته مانده برج، خوراک واحد تقطیر در خلاء محسوب می‌شوند.

رئیس منطقه یک شرکت پالایش نفت تبریز ادامه داد: ته مانده برج تقطیر که سنگین‌ترین ترکیبات هیدروکربنی را دارد و دارای مواد باارزشی است، در دما و فشار موجود در قسمت اتمسفر قابل جداسازی نبوده و وارد برج خلا می‌شود تا در برج خلاء با کاهش فشار توسط اجکتورها، امکان کراکینگ از بین رفته و مواد با ارزش جدا شوند.

وی متذکر شد: از محصولات برج خلأ می‌توان به گازوئیل قسمت خلا، ISO FEED به عنوان خوراک واحد آیزوماکس، LD۱ و LD۲ بعنوان خوراک واحدهای روغن‌سازی، دو محصول انتهایی برج خلا ( SLOPWAX) به عنوان قسمتی از خوراک واحد کاهش گرانروی و یا به عنوان سوخت استفاده می‌شود و ته مانده برج تحت عنوان وکیوم باتوم که عمدتا برای تامین خوراک واحد کاهش گرانروی به کار می‌رود، برای تولید محصول نفت کوره و بخشی از آن به عنوان خوراک واحد آسفالت جهت تولید انواع قیر ارسال می‌شود.

وی گفت: یکی‌دیگر از واحدهای این منطقه، واحد کاهش گرانروی است که کار آن بر اساس کراکینگ حرارتی بوده و مولکول‌های سنگین در اثر حرارت شکسته شده و به مواد سبک‌تر و گاز تبدیل می‌شود؛ محصول اصلی این واحد، ماده اصلی نفت کوره تحت عنوان TAR، بنزین نامرغوب (گوگرددار) و مقادیری گازهای سبک است که بنزین نامرغوب در مخازن ذخیره شده و به عنوان قسمتی از خوراک واحد بنزین‌سازی یا واحد تصفیه نفت گاز استفاده می‌شود.

شریف‌مهر خاطرنشان کرد: طی پروژه CROS، به منظور افزایش راندمان کارکرد فرآیند و کاهش چشمگیر انرژی در این واحد تجهیزی بنام  سوکردرام نصب شده است که واحدهای گاز مایع، مرکاپتان‌زدایی از نفتای سبک، مرکاپتان‌زدایی از گاز مایع و واحد تولید NAHS و سایر واحدهای منطقه مذکور را شامل می‌شود.

وی در پایان بیان کرد: منطقه یک شرکت پالایش نفت تبریز ۵۰ نفر پرسنل دارد که شامل رئیس منطقه، معاون و ۴۸ نفر است که به صورت نوبتکاری فعالیت می‌کنندو اکثر همکاران را نیروهای جوان، تحصیل کرده و آموزش دیده تشکیل داده است.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی اقتصادی پالایشگاه تبریز تقطیر در فشار خوراک واحد واحد تقطیر نفت خام

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۶۲۵۸۱۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تأثیر مدیریت دانش بر عملکرد نوآوری در سازمان‌ها

به گزارش گروه پژوهش خبرگزاری علم و فناوری آنا، داروسازی یکی از پویاترین رشته‌های علمی و دانش محوراست که نقش بسزایی در ارتقای شاخص سلامت افراد دارد و از نوآوری به‌عنوان عصاره‌ حیات این صنعت می‌توان نام برد.

لیلا اسلامی اشلقی (کارشناس ارشد مدیریت اجرایی) به همراه عباس خمسه (استادیار گروه مدیریت صنعتی) در مقاله‌ای با عنوان «تاثیر مدیریت دانش بر عملکرد نوآوری در صنایع دارویی» به این موضوع اشاره می‌کنند که مدیریت دانش با استفاده از فرایند یادگیری به توسعه و تکامل توانمندی‌های پویا می‌پردازد و خود نیز از توانمندی‌های پویا تاثیر پذیرفته و تقویت می‌شود و ماهیت انعطاف پذیری خود را حفظ می‌کند.

* ارتباط مدیریت دانش با پویایی سازمان

این نویسندگان در این پژوهش می‌نویسند: مدیریت دانش و توانمندی‌های پویا با یکدیگر تعامل و هم‌پوشانی دارند که عمدتا بر خلق دانش و اهداف بلند مدت شرکت متمرکز بوده و با پیکره‌بندی مجدد قابلیت‌ها و یکپارچه‌سازی آنها و ارایه راه حل‌های خاص و انعطاف‌پذیر، سازمان را قادر می‌سازد، خود را با محیط خارجی وفق داده و به مزیت رقابتی پایدار و عملکرد برتر دست یابد.

اسلامی و خمسه در ادامه به این مهم اشاره می‌کنند که فرایند‌های مدیریت دانش محرک توسعه، تکامل و استفاده از این قابلیت‌ها می‌باشند، اگر چه مباحث مختلف در مورد مزایای استفاده از مدیریت دانش وجود دارد و رابطه‌ی آن با نوآوری به شکل گسترده مورد تأیید واقع شده‌است، اما تعدادی از مطالعات ادعا می‌کنند که صرف هزینه‌های سیستم‌های مدیریت دانش، ممکن است بازده مطلوب را به ارمغان نیاورد.

* سازمان‌های پیشرو و ومدیریت دانش

دانش به یک منبع اقتصادی،حیاتی و مزیت رقابتی سازمان تبدیل شده‌است که خلق دانش، انتقال و تسهیم آن به راحتی صورت نمی‌پذیرد و به این دلیل دانش در قیاس با سایر منابع رقابتی سازمان از جایگاهی استراتژیک برخورداراست

این پژوهشگران می‌نویسند: چون سرمایه‌گذاری بر روی مدیریت دانش جهت ایجاد مزیت رقابتی نیاز به یک چارچوب تصمیم‌گیری روشن دارد، سازمان‌های پیشرو به سرمایه‌گذاری‌های سنگین بر فعالیت‌های بخش تحقیق و توسعه روی آورده‌اند.

این نویسندگان در این مقاله می‌گویند: اگرچه فعالیت‌های تحقیق و توسعه اثر مثبت بر روی ارزش افزوده‌ی صنایع دارد، اما هنوز زمینه‌ی بررسی بیشتر بر روی کشور‌های در حال توسعه وجود دارد.

در این پژوهش آمده است که پیتر دراکر (Peter Drucker) در کتاب خود با عنوان «مدیریت در زمان وقوع تحولی شگرف» در خصوص اهمیت دانش و نقش آن در عملکرد سازمان بیان نموده‌است که دانش یک منبع اقتصادی حیاتی و به تنها مزیت رقابتی بنگاه تبدیل شده‌است که خلق دانش، انتقال و تسهیم آن به راحتی صورت نمی‌پذیرد و به این دلیل دانش در قیاس با سایر منابع رقابتی سازمان از جایگاهی استراتژیک برخورداراست.

* تعریف مدیریت دانش در سازمان‌ها

در ادامه این پژوهش آمده است که مدیریت دانش، یعنی هویت دادن به فرایند‌های سازمانی که در جست و جوی ترکیب موثری از ظرفیت تکنولوژی اطلاعات در پردازش داده‌ها و اطلاعات از یک سو و ظرفیت خلاقیت و نوآوری افراد از طرف دیگر است.

این پژوهشگران در ادامه توضیح می‌دهند که کسب و شناسایی، انتشار، به کارگیری و ذخیره دانش به عنوان فرایند‌های مرکزی مدیریت دانش، تعیین شده‌اند و اکتساب دانش فرایندی اجتماعی است که میان افراد در داخل و خارج سازمان رخ می‌دهد، به‌طور مثال رقبا و مشتریان، تامین کنندگان خارجی دانش می‌باشند و دانش داخلی با استفاده از تجربه‌ی درون سازمان خلق می‌گردد مانند: فعالیت‌های تحقیق و توسعه؛ و از طریق تعامل با محیط بیرونی، نقش مهمی در فرایند نوآوری ایفا می‌کند.

 عملکرد نوآوری ترکیبی از موفقیت‌های کلی سازمان در نتیجه‌ تلاش‌های صورت گرفته در راستای ایجاد و بهبود و به کارگیری جنبه‌های مختلف نوآوری در سازمان است

به زعم این نویسندگان با توسعه‌ دانش درونی و تلفیق با دانش خارجی می‌توان از دانش جدید خلق شده به وسیله‌ی منابع موجود داخلی و خارجی استفاده نمود و یکپارچه‌سازی آن از طریق تعامل با محیط و سایر سازمان‌ها صورت می‌پذیرد، در نتیجه اگر دانش به شیوه‌هایی هدفمند مدیریت گردد منجر به عملکرد برتر می‌گردد.

* تعریف جامع از توانمندی‌های پویا 

از دیدگاه نویسندگان این پژوهش؛ توانمندی‌های پویا به معنای توانایی سازمان در یکپارچه‌سازی، ساختن و صورت‌بندی مجدد قابلیت‌های درونی و بیرونی برای مواجهه با تغییر سریع محیط اشاره نموده‌اند که توانمندی‌های پویا پایدارند و اگر به صورت گسسته با مجموعه‌ای از بحران‌ها سازگار شوند، توانمندی‌های پویا را به کار نگرفته‌اند.

در ادامه آمده است که این توانمندی‌ها تکاملی هستند و از طریق یادگیری سازمانی توسعه می‌یابند و توانمندی‌های پویا، فرایند‌های سازمانی هستند که موجب تغییر هدفمند منابع می‌شوند و به شرکت این امکان را میدهند که مجموعه‌ای از شیوه‌های خود را دوباره تنظیم کند تا آنها را با تغییرات محیطی سازگار کند.

در این مقاله توضیح می‌دهند که یافته‌های Jantunen و همکاران موید این موضوع است که هنگامی خروجی عملکرد مطلوب است که توانمندی‌های پویا با تغییرات سطح عملیاتی و تغییرات در مدیریت و شیوه‌ها با بازار هدف در تعامل باشد.

* تعریف عملکرد نوآوری در سازمان

به زعم این پژوهشگران عملکرد نوآوری ترکیبی از موفقیت‌های کلی سازمان در نتیجه‌ تلاش‌های صورت گرفته در راستای ایجاد و بهبود و به کارگیری جنبه‌های مختلف نوآوری در سازمان است، بدین ترتیب شاخص‌های غیر مالی عملکرد، تحت تأثیر مدیریت دانش قرار می‌گیرد و، اما باید گفت که درک و اجرای جنبه‌های غیرمالی عملکرد دشوار است و باید برای مدیران ارشد شفاف گردد که مدیریت دانش باعث ایجاد مشارکت در رسیدن به موفقیت کسب و کار می‌شود.

بر اساس یافته‌های این پژوهش، سرمایه‌گذاری بر روی تمامی ابعاد مدیریت دانش در بازه‌های زمانی کوتاه مدت و میان مدت برای تمامی شرکت‌ها مقدور نیست و لازم است تا تأثیرگذارترین و مهمترین ابعاد مدیریت دانش که منجر به عملکرد نوآوری می‌شوند، شناسایی و در جهت بهبود آنها برنامه‌ریزی شود.

در پایان این پژوهش به این مهم اشاره می‌شود که ارتقای عملکرد از طریق به کاربردن دانش و درک چرایی حاصل می‌گردد و بدین ترتیب دانش حاصل از گزارش‌ها را در زیرساخت‌ها باید یکپارچه‌سازی کنند تا منجر به اثر بخشی این فعالیت‌ها گردد و انتقال دانش به صنعت صورت پذیرد.

این پژوهشگران اینگونه جمع‌بندی می‌کنند که به منظور افزایش توانمندی‌های پویای مدیریت دانش توسط شرکت، به میزان موفقیت یادگیری از فناوری‌های خارجی در شرکت اهمیت داده شود و تعاملات خود را با شرکت‌های دارای برند و سابقه‌ی موفق در این زمینه افزایش دهند. بهبود عملکرد، توانمندی و استقلال فنی شرکت نسبت به رقبا رصد شود و زمینه‌ی ارتقای یادگیری در سازمان افزایش یابد.  

انتهای پیام/